آنتی بیوتیک های کینولون: داده های حیوانی نشان می دهد که NSAID ها می توانند خطر تشنج مرتبط با آنتی بیوتیک های کینولون را افزایش دهند. ممکن است در بیمارانی که NSAID و کینولون مصرف می کنند خطر تشنج افزایش یابد.
سولفونیل اوره: NSAID ها ممکن است اثرات داروهای سولفونیل اوره را تقویت کنند. گزارش های نادری از افت قند خون در بیمارانی که داروهای سولفونیل اوره دریافت می کنند ، ایبوپروفن بوده است.
عوامل ضد پلاکت و مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI): افزایش خطر خونریزی دستگاه گوارش با NSAID ها (بخش 4.4 را ببینید).
تاکرولیموس: در صورت تجویز NSAIDs با تاکرولیموس احتمال افزایش سمیت نفرولیت وجود دارد.
زیدوودین: در صورت تجویز NSAID ها با زیدوودین ، خطر سمیت هماتولوژیک افزایش می یابد. شواهدی در مورد افزایش خطر هم آرتروز و هماتوم در بیماران هموفیلی اچ آی وی (+) که تحت درمان همزمان با زیدوودین و ایبوپروفن قرار دارند وجود دارد.
آمینوگلیكوزیدها: NSAID ها ممكن است دفع آمینوگلیكوزیدها را كاهش دهند.
عصاره های گیاهی: جینکو بیلوبا ممکن است خطر خونریزی با NSAID ها را تقویت کند.
مهارکننده های CYP2C9: مصرف همزمان ایبوپروفن با مهارکننده های CYP2C9 ممکن است باعث افزایش قرار گرفتن در معرض ایبوپروفن (بستر CYP2C9) شود. در مطالعه ای با ووریكونازول و فلوكونازول (مهاركننده های CYP2C9) ، افزایش تقریباً 80 تا 100٪ قرار گرفتن در معرض S (+) - ایبوپروفن نشان داده شده است. هنگامی که مهارکننده های قوی CYP2C9 به طور همزمان تجویز می شوند ، کاهش دوز ایبوپروفن باید مورد توجه قرار گیرد ، به ویژه هنگامی که ایبوپروفن با دوز بالا با ووریکونازول یا فلوکونازول تجویز می شود.
4.6 بارداری و شیردهی
بارداری
مهار سنتز پروستاگلاندین ممکن است بر بارداری و / یا رویان / رشد جنین تأثیر منفی بگذارد. داده های حاصل از مطالعات اپیدمیولوژیک افزایش خطر سقط جنین و بدشکلی قلبی و گاستروشیز را پس از استفاده از یک مهارکننده سنتز پروستاگلاندین در اوایل بارداری نشان می دهد. اعتقاد بر این است که خطر با دوز و مدت زمان درمان افزایش می یابد. در حیوانات نشان داده شده است که تجویز مهارکننده سنتز پروستاگلاندین منجر به افزایش تلفات قبل و بعد از کاشت و کشندگی جنین / جنین می شود. علاوه بر این ، موارد افزایش ناهنجاری های مختلف ، از جمله قلب و عروق ، در حیواناتی که در دوره ارگانوژنتیک یک مهار کننده سنتز پروستاگلاندین دارند ، گزارش شده است.
در سه ماهه اول و دوم بارداری ، نباید بروفن تجویز شود ، مگر اینکه کاملاً ضروری باشد. اگر بروفن توسط زنی که قصد باردار شدن دارد یا در سه ماهه اول یا دوم بارداری استفاده می شود ، دوز دارو باید تا حد ممکن کم و طول دوره درمان نگه داشته شود.
در طول سه ماهه سوم بارداری ، همه مهارکننده های سنتز پروستاگلاندین ممکن است جنین را در موارد زیر قرار دهند:
• سمیت قلبی ریوی (با بسته شدن زودرس مجرای شریانی و فشار خون ریوی)
• اختلال عملکرد کلیه ، که ممکن است با نارسایی کلیوی با الیگوهیدرامنیوس پیشرفت کند.
در پایان بارداری ، مهارکننده های سنتز پروستاگلاندین ممکن است مادر و نوزاد را در معرض موارد زیر قرار دهند:
• طولانی شدن احتمالی زمان خونریزی
• مهار انقباضات رحمی ، که ممکن است منجر به تأخیر یا طولانی شدن زایمان شود.
در نتیجه ، مصرف بروفن در سه ماهه سوم بارداری منع مصرف دارد.
شیردهی
در مطالعات محدودی که تاکنون در دسترس بوده است ، NSAID ها می توانند با غلظت بسیار کم در شیر مادر ظاهر شوند. در صورت امکان باید از NSAID در هنگام شیردهی خودداری شود.
به بخش 4.4 هشدارها و اقدامات احتیاطی ویژه در مورد باروری زنان مراجعه کنید.
4.7 تأثیر بر توانایی رانندگی و استفاده از ماشین آلات
اثرات نامطلوب مانند سرگیجه ، خواب آلودگی ، خستگی و اختلالات بینایی پس از مصرف NSAID ها ممکن است. در صورت ابتلا ، بیماران نباید رانندگی یا کار با ماشین آلات را انجام دهند.
4.8 اثرات نامطلوب
اختلالات دستگاه گوارش: بیشترین عوارض جانبی مشاهده شده ماهیت دستگاه گوارش است. زخم معده ، سوراخ شدن یا خونریزی دستگاه گوارش ، گاهی اوقات کشنده ، به ویژه در افراد مسن ، ممکن است رخ دهد (به بخش 4.4 مراجعه کنید). تهوع ، استفراغ ، اسهال ، نفخ شکم ، یبوست ، سوpe هاضمه ، درد شکم ، ملنا ، خون سازی ، استوماتیت اولسراتیو ، خونریزی دستگاه گوارش و تشدید کولیت و بیماری کرون (به بخش 4.4 مراجعه کنید) به دنبال مصرف ایبوپروفن گزارش شده است. به ندرت ، ورم معده ، زخم اثنی عشر ، زخم معده و سوراخ شدن دستگاه گوارش مشاهده شده است.
اختلالات سیستم ایمنی بدن: واکنش های بیش از حد حساسیت بدنبال درمان با NSAID گزارش شده است. اینها ممکن است شامل (الف) واکنش آلرژیک غیر اختصاصی و آنافیلاکسی ، (ب) واکنش دستگاه تنفسی شامل آسم ، آسم تشدید شده ، برونکوسپاسم یا تنگی نفس ، یا (ج) اختلالات پوستی مختلف ، از جمله بثورات مختلف ، خارش ، کهیر ، پورپورا ، آنژیوادم و به ندرت اریتم مولتی فرم ، درماتوزهای تورمی (از جمله سندرم استیونز- جانسون و نکرولیز اپیدرم سمی).
آنتی بیوتیک های کینولون: داده های حیوانی نشان می دهد که NSAID ها می توانند خطر تشنج مرتبط با آنتی بیوتیک های کینولون را افزایش دهند. ممکن است در بیمارانی که NSAID و کینولون مصرف می کنند خطر تشنج افزایش یابد.
سولفونیل اوره: NSAID ها ممکن است اثرات داروهای سولفونیل اوره را تقویت کنند. گزارش های نادری از افت قند خون در بیمارانی که داروهای سولفونیل اوره دریافت می کنند ، ایبوپروفن بوده است.
عوامل ضد پلاکت و مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI): افزایش خطر خونریزی دستگاه گوارش با NSAID ها (بخش 4.4 را ببینید).
تاکرولیموس: در صورت تجویز NSAIDs با تاکرولیموس احتمال افزایش سمیت نفرولیت وجود دارد.
زیدوودین: در صورت تجویز NSAID ها با زیدوودین ، خطر سمیت هماتولوژیک افزایش می یابد. شواهدی در مورد افزایش خطر هم آرتروز و هماتوم در بیماران هموفیلی اچ آی وی (+) که تحت درمان همزمان با زیدوودین و ایبوپروفن قرار دارند وجود دارد.
آمینوگلیكوزیدها: NSAID ها ممكن است دفع آمینوگلیكوزیدها را كاهش دهند.
عصاره های گیاهی: جینکو بیلوبا ممکن است خطر خونریزی با NSAID ها را تقویت کند.
مهارکننده های CYP2C9: مصرف همزمان ایبوپروفن با مهارکننده های CYP2C9 ممکن است باعث افزایش قرار گرفتن در معرض ایبوپروفن (بستر CYP2C9) شود. در مطالعه ای با ووریكونازول و فلوكونازول (مهاركننده های CYP2C9) ، افزایش تقریباً 80 تا 100٪ قرار گرفتن در معرض S (+) - ایبوپروفن نشان داده شده است. هنگامی که مهارکننده های قوی CYP2C9 به طور همزمان تجویز می شوند ، کاهش دوز ایبوپروفن باید مورد توجه قرار گیرد ، به ویژه هنگامی که ایبوپروفن با دوز بالا با ووریکونازول یا فلوکونازول تجویز می شود.
4.6 بارداری و شیردهی
بارداری
مهار سنتز پروستاگلاندین ممکن است بر بارداری و / یا رویان / رشد جنین تأثیر منفی بگذارد. داده های حاصل از مطالعات اپیدمیولوژیک افزایش خطر سقط جنین و بدشکلی قلبی و گاستروشیز را پس از استفاده از یک مهارکننده سنتز پروستاگلاندین در اوایل بارداری نشان می دهد. اعتقاد بر این است که خطر با دوز و مدت زمان درمان افزایش می یابد. در حیوانات نشان داده شده است که تجویز مهارکننده سنتز پروستاگلاندین منجر به افزایش تلفات قبل و بعد از کاشت و کشندگی جنین / جنین می شود. علاوه بر این ، موارد افزایش ناهنجاری های مختلف ، از جمله قلب و عروق ، در حیواناتی که در دوره ارگانوژنتیک یک مهار کننده سنتز پروستاگلاندین دارند ، گزارش شده است.
در سه ماهه اول و دوم بارداری ، نباید بروفن تجویز شود ، مگر اینکه کاملاً ضروری باشد. اگر بروفن توسط زنی که قصد باردار شدن دارد یا در سه ماهه اول یا دوم بارداری استفاده می شود ، دوز دارو باید تا حد ممکن کم و طول دوره درمان نگه داشته شود.
در طول سه ماهه سوم بارداری ، همه مهارکننده های سنتز پروستاگلاندین ممکن است جنین را در موارد زیر قرار دهند:
• سمیت قلبی ریوی (با بسته شدن زودرس مجرای شریانی و فشار خون ریوی)
• اختلال عملکرد کلیه ، که ممکن است با نارسایی کلیوی با الیگوهیدرامنیوس پیشرفت کند.
در پایان بارداری ، مهارکننده های سنتز پروستاگلاندین ممکن است مادر و نوزاد را در معرض موارد زیر قرار دهند:
• طولانی شدن احتمالی زمان خونریزی
• مهار انقباضات رحمی ، که ممکن است منجر به تأخیر یا طولانی شدن زایمان شود.
در نتیجه ، مصرف بروفن در سه ماهه سوم بارداری منع مصرف دارد.
شیردهی
در مطالعات محدودی که تاکنون در دسترس بوده است ، NSAID ها می توانند با غلظت بسیار کم در شیر مادر ظاهر شوند. در صورت امکان باید از NSAID در هنگام شیردهی خودداری شود.
به بخش 4.4 هشدارها و اقدامات احتیاطی ویژه در مورد باروری زنان مراجعه کنید.
4.7 تأثیر بر توانایی رانندگی و استفاده از ماشین آلات
اثرات نامطلوب مانند سرگیجه ، خواب آلودگی ، خستگی و اختلالات بینایی پس از مصرف NSAID ها ممکن است. در صورت ابتلا ، بیماران نباید رانندگی یا کار با ماشین آلات را انجام دهند.
4.8 اثرات نامطلوب
اختلالات دستگاه گوارش: بیشترین عوارض جانبی مشاهده شده ماهیت دستگاه گوارش است. زخم معده ، سوراخ شدن یا خونریزی دستگاه گوارش ، گاهی اوقات کشنده ، به ویژه در افراد مسن ، ممکن است رخ دهد (به بخش 4.4 مراجعه کنید). تهوع ، استفراغ ، اسهال ، نفخ شکم ، یبوست ، سوpe هاضمه ، درد شکم ، ملنا ، خون سازی ، استوماتیت اولسراتیو ، خونریزی دستگاه گوارش و تشدید کولیت و بیماری کرون (به بخش 4.4 مراجعه کنید) به دنبال مصرف ایبوپروفن گزارش شده است. به ندرت ، ورم معده ، زخم اثنی عشر ، زخم معده و سوراخ شدن دستگاه گوارش مشاهده شده است.
اختلالات سیستم ایمنی بدن: واکنش های بیش از حد حساسیت بدنبال درمان با NSAID گزارش شده است. اینها ممکن است شامل (الف) واکنش آلرژیک غیر اختصاصی و آنافیلاکسی ، (ب) واکنش دستگاه تنفسی شامل آسم ، آسم تشدید شده ، برونکوسپاسم یا تنگی نفس ، یا (ج) اختلالات پوستی مختلف ، از جمله بثورات مختلف ، خارش ، کهیر ، پورپورا ، آنژیوادم و به ندرت اریتم مولتی فرم ، درماتوزهای تورمی (از جمله سندرم استیونز- جانسون و نکرولیز اپیدرم سمی).