آشنایی با مسائل مربوط به پزشکی

این بخش انواع درمانهایی را که استاندارد مراقبت از سرطان کلیه هستند ، توضیح می دهد. "استاندارد مراقبت" به معنی بهترین روش های درمانی شناخته شده است. هنگام تصمیم گیری در مورد برنامه درمانی ، به شما توصیه می شود که آزمایشات بالینی را به عنوان یک گزینه در نظر بگیرید. یک کارآزمایی بالینی یک مطالعه تحقیقاتی است که رویکرد جدیدی را برای درمان آزمایش می کند. پزشکان می خواهند بدانند که آیا درمان جدید ایمن ، موثر و احتمالاً بهتر از درمان استاندارد است. آزمایشات بالینی می تواند داروی جدید ، ترکیبی جدید از درمان های استاندارد یا دوزهای جدید داروهای استاندارد یا سایر درمان ها را آزمایش کند. آزمایشات بالینی گزینه ای است که باید برای درمان و مراقبت از تمام مراحل سرطان در نظر گرفته شود. پزشک می تواند به شما کمک کند تا تمام گزینه های درمانی خود را در نظر بگیرید. در مورد آزمایشات بالینی در بخش آزمایشات بالینی و آخرین تحقیقات این راهنما بیشتر بدانید.

بررسی اجمالی درمان
در مراقبت از سرطان ، انواع مختلف پزشکان اغلب با هم همکاری می کنند تا برنامه درمانی کلی بیمار را که ترکیبی از انواع مختلف درمان است ، ایجاد کنند. این یک تیم چند رشته ای نامیده می شود. برای سرطان کلیه ، تیم مراقبت های بهداشتی معمولاً شامل این افراد است:

اورولوژیست: پزشکی متخصص در دستگاه ادراری تناسلی ، که شامل کلیه ها ، مثانه ، دستگاه تناسلی ، پروستات و بیضه ها است.

متخصص سرطان شناسی ارولوژیک: متخصص ارولوژیست متخصص در درمان سرطان های دستگاه ادراری.

آنکولوژیست پزشکی: پزشکی برای درمان سرطان با درمان های سیستمیک با استفاده از دارو آموزش دیده است.

آنکولوژیست پرتوی: پزشکی برای درمان سرطان با پرتودرمانی آموزش دیده است. در صورت توصیه پرتودرمانی ، این پزشک بخشی از تیم خواهد بود.

تیم های مراقبت از سرطان شامل سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی مانند دستیاران پزشک ، پرستاران ، پرستاران آنکولوژی ، مددکاران اجتماعی ، داروسازان ، مشاوران ، متخصصان رژیم درمانی و دیگران هستند.

شرح انواع متداول درمان های مورد استفاده در سرطان کلیه در زیر ذکر شده است. برنامه مراقبت شما همچنین شامل درمان علائم و عوارض جانبی ، بخشی مهم در مراقبت از سرطان است.

گزینه ها و توصیه های درمانی به عوامل مختلفی از جمله نوع سلول و مرحله سرطان ، عوارض جانبی احتمالی و ترجیحات بیمار و سلامت کلی بستگی دارد. وقت بگذارید و در مورد همه گزینه های درمانی خود بیاموزید و حتماً درباره چیزهایی که نامشخص است سال کنید. با پزشک خود در مورد اهداف هر روش درمانی و آنچه می توانید هنگام دریافت درمان انتظار داشته باشید صحبت کنید. به این نوع گفتگوها "تصمیم گیری مشترک" گفته می شود. تصمیم گیری مشترک زمانی است که شما و پزشکان با هم در انتخاب روش های درمانی متناسب با اهداف مراقبت خود کار کنید. تصمیم گیری مشترک برای سرطان کلیه بسیار مهم است زیرا گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد. درباره تصمیم گیری در مورد درمان بیشتر بیاموزید.

سرطان کلیه غالباً با جراحی ، درمان هدفمند ، ایمونوتراپی یا ترکیبی از این درمان ها درمان می شود. از پرتودرمانی و شیمی درمانی بعضاً استفاده می شود. افراد مبتلا به سرطان کلیه که به سرطان متاستاتیک موسوم شده اند (به زیر مراجعه کنید) ، اغلب چندین خط درمانی دریافت می کنند. این بدان معنی است که درمان ها یکی پس از دیگری انجام می شود.

نظارت فعال
گاهی اوقات پزشک ممکن است با آزمایش های تشخیصی منظم و قرار ملاقات های کلینیک ، نظارت دقیق بر تومور را توصیه کند. به این عمل نظارت فعال می گویند. نظارت فعال در بزرگسالان مسن و افرادی که تومور کلیوی کوچک دارند و یک بیماری پزشکی جدی دیگر مانند بیماری قلبی ، بیماری مزمن کلیه یا بیماری شدید ریوی دارند ، م isثر است. حتی اگر سرطان به سایر قسمت های بدن سرایت کرده باشد ، ممکن است از نظارت فعال برای برخی از افراد مبتلا به سرطان کلیه نیز استفاده شود به شرطی که در غیر این صورت خوب باشد و علائم کمی داشته یا علائمی نداشته باشد. اگر به نظر می رسد بیماری در حال بدتر شدن است ، می توان روشهای درمانی سیستمیک را مشاهده کرد (به "درمانهای استفاده از دارو" در زیر مراجعه کنید).

نظارت فعال همان انتظار مراقب سرطان کلیه نیست. انتظار هوشیارانه قرار ملاقات های منظمی برای بررسی علائم دارد ، اما بیماران آزمایش های تشخیصی منظمی مانند نمونه برداری یا اسکن تصویربرداری ندارند. پزشک به سادگی علائم را مشاهده می کند. اگر علائم نشان می دهد که اقدام لازم است ، یک برنامه درمانی جدید در نظر گرفته می شود.

عمل جراحی
جراحی برداشتن تومور و برخی از بافتهای سالم اطراف آن در حین عمل است. اگر سرطان فراتر از کلیه ها گسترش نیافته باشد ، جراحی برای برداشتن تومور ، بخشی یا کلیه و احتمالاً بافت و غدد لنفاوی مجاور ، ممکن است تنها درمان مورد نیاز باشد.

این بخش انواع درمانهایی را که استاندارد مراقبت از سرطان کلیه هستند ، توضیح می دهد. "استاندارد مراقبت" به معنی بهترین روش های درمانی شناخته شده است. هنگام تصمیم گیری در مورد برنامه درمانی ، به شما توصیه می شود که آزمایشات بالینی را به عنوان یک گزینه در نظر بگیرید. یک کارآزمایی بالینی یک مطالعه تحقیقاتی است که رویکرد جدیدی را برای درمان آزمایش می کند. پزشکان می خواهند بدانند که آیا درمان جدید ایمن ، موثر و احتمالاً بهتر از درمان استاندارد است. آزمایشات بالینی می تواند داروی جدید ، ترکیبی جدید از درمان های استاندارد یا دوزهای جدید داروهای استاندارد یا سایر درمان ها را آزمایش کند. آزمایشات بالینی گزینه ای است که باید برای درمان و مراقبت از تمام مراحل سرطان در نظر گرفته شود. پزشک می تواند به شما کمک کند تا تمام گزینه های درمانی خود را در نظر بگیرید. در مورد آزمایشات بالینی در بخش آزمایشات بالینی و آخرین تحقیقات این راهنما بیشتر بدانید.

بررسی اجمالی درمان
در مراقبت از سرطان ، انواع مختلف پزشکان اغلب با هم همکاری می کنند تا برنامه درمانی کلی بیمار را که ترکیبی از انواع مختلف درمان است ، ایجاد کنند. این یک تیم چند رشته ای نامیده می شود. برای سرطان کلیه ، تیم مراقبت های بهداشتی معمولاً شامل این افراد است:

اورولوژیست: پزشکی متخصص در دستگاه ادراری تناسلی ، که شامل کلیه ها ، مثانه ، دستگاه تناسلی ، پروستات و بیضه ها است.

متخصص سرطان شناسی ارولوژیک: متخصص ارولوژیست متخصص در درمان سرطان های دستگاه ادراری.

آنکولوژیست پزشکی: پزشکی برای درمان سرطان با درمان های سیستمیک با استفاده از دارو آموزش دیده است.

آنکولوژیست پرتوی: پزشکی برای درمان سرطان با پرتودرمانی آموزش دیده است. در صورت توصیه پرتودرمانی ، این پزشک بخشی از تیم خواهد بود.

تیم های مراقبت از سرطان شامل سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی مانند دستیاران پزشک ، پرستاران ، پرستاران آنکولوژی ، مددکاران اجتماعی ، داروسازان ، مشاوران ، متخصصان رژیم درمانی و دیگران هستند.

شرح انواع متداول درمان های مورد استفاده در سرطان کلیه در زیر ذکر شده است. برنامه مراقبت شما همچنین شامل درمان علائم و عوارض جانبی ، بخشی مهم در مراقبت از سرطان است.

گزینه ها و توصیه های درمانی به عوامل مختلفی از جمله نوع سلول و مرحله سرطان ، عوارض جانبی احتمالی و ترجیحات بیمار و سلامت کلی بستگی دارد. وقت بگذارید و در مورد همه گزینه های درمانی خود بیاموزید و حتماً درباره چیزهایی که نامشخص است سال کنید. با پزشک خود در مورد اهداف هر روش درمانی و آنچه می توانید هنگام دریافت درمان انتظار داشته باشید صحبت کنید. به این نوع گفتگوها "تصمیم گیری مشترک" گفته می شود. تصمیم گیری مشترک زمانی است که شما و پزشکان با هم در انتخاب روش های درمانی متناسب با اهداف مراقبت خود کار کنید. تصمیم گیری مشترک برای سرطان کلیه بسیار مهم است زیرا گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد. درباره تصمیم گیری در مورد درمان بیشتر بیاموزید.

سرطان کلیه غالباً با جراحی ، درمان هدفمند ، ایمونوتراپی یا ترکیبی از این درمان ها درمان می شود. از پرتودرمانی و شیمی درمانی بعضاً استفاده می شود. افراد مبتلا به سرطان کلیه که به سرطان متاستاتیک موسوم شده اند (به زیر مراجعه کنید) ، اغلب چندین خط درمانی دریافت می کنند. این بدان معنی است که درمان ها یکی پس از دیگری انجام می شود.

نظارت فعال
گاهی اوقات پزشک ممکن است با آزمایش های تشخیصی منظم و قرار ملاقات های کلینیک ، نظارت دقیق بر تومور را توصیه کند. به این عمل نظارت فعال می گویند. نظارت فعال در بزرگسالان مسن و افرادی که تومور کلیوی کوچک دارند و یک بیماری پزشکی جدی دیگر مانند بیماری قلبی ، بیماری مزمن کلیه یا بیماری شدید ریوی دارند ، م isثر است. حتی اگر سرطان به سایر قسمت های بدن سرایت کرده باشد ، ممکن است از نظارت فعال برای برخی از افراد مبتلا به سرطان کلیه نیز استفاده شود به شرطی که در غیر این صورت خوب باشد و علائم کمی داشته یا علائمی نداشته باشد. اگر به نظر می رسد بیماری در حال بدتر شدن است ، می توان روشهای درمانی سیستمیک را مشاهده کرد (به "درمانهای استفاده از دارو" در زیر مراجعه کنید).

نظارت فعال همان انتظار مراقب سرطان کلیه نیست. انتظار هوشیارانه قرار ملاقات های منظمی برای بررسی علائم دارد ، اما بیماران آزمایش های تشخیصی منظمی مانند نمونه برداری یا اسکن تصویربرداری ندارند. پزشک به سادگی علائم را مشاهده می کند. اگر علائم نشان می دهد که اقدام لازم است ، یک برنامه درمانی جدید در نظر گرفته می شود.

عمل جراحی
جراحی برداشتن تومور و برخی از بافتهای سالم اطراف آن در حین عمل است. اگر سرطان فراتر از کلیه ها گسترش نیافته باشد ، جراحی برای برداشتن تومور ، بخشی یا کلیه و احتمالاً بافت و غدد لنفاوی مجاور ، ممکن است تنها درمان مورد نیاز باشد.